Είναι το τέλος μιας εποχής.
Είναι η βίαιη καθημερινότητα που αγγίζει κάθε έναν και κάθε μία απο εμάς, άνεργους και εργαζόμενες, ντόπιους και μετανάστριες, μαθήτριες και φοιτητές. Είναι οι ουρές έξω από τα ταμεία ανεργίας και ο πάκος με τους απλήρωτους λογαριασμούς. Είναι ο φόβος κ η ανασφάλεια, τα σώματα των αστέγων στην είσοδο της πολυκατοικίας μας και ο εκθετικά αυξανόμενος αριθμός των χτυπημένων από την κρίση αυτόχειρων. Είναι αυτό που λίγα χρόνια πριν φάνταζε σαν ένα εφιαλτικό και απίθανο σενάριο. Είναι ο θάνατος της επίπλαστης κοινωνικής ειρήνης και της γενικευμένης ευημερίας.
Είναι ο θάνατος του αμερικανικού ονείρου.
~ο~
Είναι όμως και οι νέοι αγώνες που γεννήθηκαν.
Είναι τα κινήματα των πλατειών και οι συνελεύσεις γειτονιών, οι καταλήψεις στα πανεπιστήμια και οι αυτοδιαχειριζόμενοι εργασιακοί χώροι. Είναι οι αγώνες ενάντια στα ΧΥΤΑ της Κερατέας και τα μεταλλεία στη Χαλκιδική, η απεργία στη χαλυβουργική και ο αγώνας των 300 μεταναστών. Είναι τα σαμποτάζ, οι επιθέσεις σε κυβερνητικές ιστοσελίδες, οι πορείες, οι συγκρούσεις και οι άγριες απεργίες.
Κομμάτι αυτών των αγώνων, είναι και οι καταλήψεις, που στεγάζουν πυρήνες άρνησης και δημιουργίας. Συλλογικά και αυτοοργανωμένα, με οριζόντιες και αδιαμεσολάβητες δομές, γύρω από τις καταλήψεις ο κόσμος οργανώνει τις αντιστάσεις του και παράλληλα προτάσει ένα άλλο μοντέλο ζωής στεγάζοντας τις ανάγκες και τις επιθυμίες του.
Αντιμέτωποι με όλα τα παραπάνω, οι μηχανισμοί εξουσίας εντείνουν την αντεπίθεση τους.
Οι επιθέσεις σε στέκια, κοινωνικά κέντρα, καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους. Τα χρυσαυγίτικα τάγματα εφόδου ενάντια σε μετανάστες, αριστερούς, ομοφυλόφιλους, αντιεξουσιαστές. Οι εκατοντάδες συλλήψεις και προσαγωγές αγωνιστών. Η άγρια καταστολή στις πορείες, οι νέοι εξοπλισμοί, οι αύρες νερού, οι νέες αστυνομικές μονάδες.
Αποκορύφωμα αυτής της διαδικασίας είναι και η χολυγουντιανού τύπου εκκένωση της κατάληψης Δέλτα, τα ξημερώματα της 12 Σεπτέμβρη. Λίγες μόλις μέρες μετά, πληροφορούμαστε πως επίκειται αντίστοιχα και η εκκένωση της κατάηψης Φάμπρικα Υφανέτ, ενώ στις 1 Οκτώβρη η αστυνομία εισβάλει και στον αυτόνομο κατειλημμένο χώρο στην οδό Αφροδίτης 8 στην Βέροια, συλλαμβάνοντας 8 άτομα.
~ο~
Γιατί έχουμε πόλεμο, κύριοι.
Και μας χτυπά την πόρτα. Αλλά δεν είναι ένας “πόλεμος των άκρων”, ένας πόλεμος συμμορίτικος, μεταξύ μερικών εκατοντάδων αντιεξουσιαστών και αριστερών από τη μια και των μαχαιροβγαλτών της χρυσής αυγής απ’ την άλλη, όπως παλεύουν να τον παρουσιάσουν. Είναι ο καθημερινός πόλεμος ανάμεσα στους καταπιεστές και τους καταπιεσμένους, που παίρνει πλέον την πιο σκληρή του μορφή. Απ’ τη μια τα αφεντικά των ζωών μας, οι σιωπηλοί υποστηρικτές τους, τα ένστολα τσιράκια τους και ολάκερος ο ακροδεξιός συρφετός. Και απ’ την άλλητα αγωνιζόμενα κομμάτια αυτής της κοινωνίας, που παλεύουν για ένα μέλλον πιο ελεύθερο και ανθρώπινο.
~ο~
Όμως, αυτοί οι αγώνες είναι καταδικασμένοι να ηττηθούν αν δεν συναντηθούνε.
Γιατί εδώ και χρόνια, μας επιβάλλουν την λογική των ατομικών λύσεων, του “κοιτάω την πάρτη μου” και του “κάπως θα τη βολέψω”. Και αυτές οι αντιλήψεις δεν μπορούν παρά να μας οδηγούν σε μια de facto ήττα.
Γιατί οι ατομικές λύσεις του κάθε ενός και της κάθε μιας από εμάς είναι ανίσχυρες να αντιμετωπίσουν την συνολική κατακρεούργηση των ζωών μας.
Γιατί ο κάθε αποκομμένος αγώνας, έχει προκαθορισμένα όρια και δεν μπορεί παρά να προσφέρει εφήμερες νίκες.
Και γιατί η καταστροφή αυτού του γερασμένου κόσμου δεν θα είναι ποτέ εφικτή, αν δεν είναι καθολική – αν οι επιμέρους αρνήσεις όλων μας δεν συγκροτηθούν σε μια κοινή επίθεση.
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις Δέλτα (Θεσσαλονίκη)
Φάμπρικα Υφανέτ (Θεσσαλονίκη)
Αφροδίτης 8 (Βέροια)
και σε κάθε χώρο αντίστασης και αγώνα
που δέχεται την καταστολή
Αλληλεγγύη στον σύντροφο Gustavo E.Q Gonzales
και στους συλληφθέντες της Βέροιας
Άσθμα
https://asthma.squat.gr/