…το παρακάτω κείμενο μοιράστηκε σε σχολεία της κεντρικής θεσσαλονίκης, στις 25/10/2011
Για μια ακόμη χρόνια είμαστε στα πρόθυρα της φιέστας των μαθητικών παρελάσεων ενόψει της 28ης Οκτώβρη.
Τι σημαίνει όμως πραγματικά η παρέλαση;
Ιστορικά, η καθιέρωση του θεσμού των παρελάσεων συνδέθηκε με την άνοδο του φασισμού και του ολοκληρωτισμού σε όλη την Ευρώπη κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα. Να σημειωθεί πως η ελλάδα είναι η μόνη χώρα πανευρωπαϊκά που εξακολουθεί μέχρι σήμερα να τηρεί την παράδοση των μαθητικών παρελάσεων ενώπιον πολιτικών, στρατιωτικών, εκκλησιαστικών και άλλων αρχών και επιπλέον έχει καταδικαστεί από το ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων για το θέμα της υποχρεωτικότητας της συμμετοχής μαθητών και εκπαιδευτικών σ΄ αυτές.
Ο θεσμός των μαθητικών παρελάσεων δεν είναι μόνο φασιστικός και αναχρονιστικός, αλλά και άκρως επικίνδυνος. Μπορεί σε πολλές περιστάσεις, οι παρελάσεις να αποτελούν ένα διάλειμμα από τις σχολικές ώρες και τα μαθήματα, αλλά συνεχίζουν να εξυπηρετούν το στόχο τους: να διοχετεύουν υποσυνείδητα ρατσιστικά, πατριωτικά και μιλιταριστικά στοιχεία στους μαθητές.
Στο όνομα της “εθνικής υπερηφάνειας” και του “ηρωισμού”, τροφοδοτούνται τα πιο ρατσιστικά και ξενοφοβικά ένστικτα από όλους τους “εμπλεκόμενους” στις εθνικές τελετές: μαθητές, καθηγητές και γονείς. Κάθε χρόνο, λίγο πριν και λίγο μετά από τις 2 αυτές ημέρες εθνικής έπαρσης (28η Οκτώβρη και 25η Μαρτίου), οι προαναφερόμενοι ξεχύνονται σε ατελείωτους διαπληκτισμούς εναντίον μαθητών διαφορετικής εθνικότητας για το αν κάποιος “μη έλληνας” μπορεί να κρατήσει τη σημαία κτλ.
Οι μαθητές αναγκάζονται να συμμετέχουν στο πιο ευδιάκριτο κατάλοιπο της δικτατορίας του Μεταξά όπου η στρατικοποίηση της νεολαίας ήταν βασικός σκοπός του καθεστώτος. Ο ρόλος λοιπόν των μαθητικών παρελάσεων είναι ακριβώς ο ίδιος με αυτόν των στρατιωτικών, δηλαδή η επίδειξη ισχύος όπως επίσης και η ένδειξη νομιμοφροσύνης και υποταγής απέναντι στους “αρχηγούς”.. Στοίχιση, στρατιωτικός βηματισμός, ομοιόμορφη ένδυση, απαγόρευση παιδιών με αναπηρίες, οι ψηλοί μπροστά – οι κοντοί πίσω, οι καλοί γίνονται σημαιοφόροι – οι μέτριοι απλά ακόλουθοι. Το “στράτευμα” παρελαύνει δηλώνοντας άριστο πνεύμα πειθαρχίας και φρονήματος καθώς οι συμμετέχοντες στις μαθητικές παρελάσεις μετατρέπονται σε υποταγμένοι υπήκοοι που αποδίδουν τιμές στους “επισήμους”, στρέφοντας το κεφάλι προς το μέρος τους.
Είναι οι ίδιοι μαθητές που το προηγούμενο διάστημα συμμετείχαν σε εκπαιδευτικές κινητοποιήσεις με συνελεύσεις και καταλήψεις έχοντας απέναντι καθηγητές και διευθυντές που τώρα καλούνται “να τους κάνουν περήφανους για το σχολείο τους”. Οι ίδιοι/ες που φώναζαν “να καεί η βουλή” για άλλη μια φορά καλούνται να τιμήσουν τον κάθε βουλευτή στην εξέδρα των επισήμων. Οι ίδιοι/ες που επέλεξαν τον δρόμο της αμφισβήτησης και της άρνησης, επιστρέφοντας στην κανονικότητα, αναγκάζονται, υπό το πρίσμα την εθνικής ενότητας, να παραβλέψουν τους διαχωρισμούς ανάμεσα σε καταπιεστές και καταπιεζόμενους σε ένδειξη υποταγής και πειθαρχίας. Ιδιαίτερα στην συγκεκριμένη κοινωνική συγκυρία, οι παρελάσεις παίζουν σημαντικό ρόλο στο συνολικό μηχανισμό που αναλαμβάνει να συσπειρώσει την “ελληνική” κοινωνία απέναντι στον “ξένο εχθρό”.
Αν θέλεις να τιμήσεις όσους αντιστάθηκαν στον φασισμό πες ΟΧΙ στις φασιστικές παρελάσεις.
